DeryaDer
Derya Karacan
Moderatör
Ben en çok, daha yavrusu karnındayken onunla konuşup, ona kitap okuyan anneleri seviyorum galiba. İkizlerime hamileyken, kendime onlara kitap okumak için ayırdığım zaman dilimlerim vardı benim. Hiç üşenmeden, o saatte, alırdım kitabımı ve onlara kitap okurdum. Ne olduğu ve hangi dilde olduğunun da bir önemi yoktu.
Birkaç hafta önce, A Haber’de katıldığım Yaşasın Hafta Sonu programında, gerçekten çok az kişinin bildiği bir şey sordu Meltem İnan; “İkizlere hamileyken, onlara matematik öğrettiğiniz doğru mu?” Evet, doğru. Tam olarak matematik öğrettim denemez elbette ama matematiği sevsinler diye, onlara küçük dahiler için hazırlanmış İngilizce fizik deneyleri kitabından bölümler okurdum. Çocukluğumdan beri matematiği sevmemiş ve bu yüzden de matematikle arası hiç iyi olmamış biri olarak, istedim ki benim çocuklarım matematiği sevsinler. Sayılarla araları hep iyi olsun. Bunları düşünerek ve her şeyin anne karnında başladığına inanarak, onlara sayıları ve matematiği sevdirecek ne varsa yaptım hamileyken.
Sudoku denen sayılarla oynanan bulmacalardan tutun da, oturup çarpım tablosunu tekrar ezberlemeye kadar işi abarttım sevgili okur. Sonuçlarını da görmüyor değilim hani. Kızlarım, henüz konuşmayı sökmemişken, birden ona kadar tam bir yaşındayken sayabiliyorlardı. 1,5 yaşlarında, her ikisi de birer yap boz canavarına dönüştüler. Hatta Mavi, 3-4 ayrı yap bozu aynı anda yapabilecek kadar pratik ve analitik düşünmeyi başardı. Biz şimdilik 2,5 yaşındaki hallerini analiz edebiliyoruz. Umarım, kendime matematikle işkence yaptığım o saatler, kızlarıma bir fayda sağlayacak. İleride, matematikten korkmak ya da kaçmak yerine, onu çok sevip, eğlenceli taraflarını görecekler.
Rol model anne – baba olmalı
Kızlar doğduktan sonra matematik ve fizik kitaplarına veda ettim ama onlara kitap okumaktan hiç vazgeçmedim. Kızlar 2,5 aylıkken gittiğimiz yazlığımızda, yanımıza kitap almayı unuttuğumuzu fark ettiğim zaman, evdeki kütüphaneden seçtiğim Yaşar Kemal’in İnce Memed’ini okudum kızlarıma. Ben kitap okurken, öyle güzel dinlerlerdi ki, bir süre sonra da uykuya dalarlardı.
Eğer bir çocuk, anne ve babasını kitap okurken görmüyorsa, siz ona istediğiniz kadar kitap okuması için baskı yapın, sonuç sizin istediğiniz gibi olmayabilir. Evde kitaplarla dolu bir kütüphane görmüyorsa, sizinle kitapçı gezmekten zevk almayabilir. Önce, anne ve babanın, çocuğuna rol model olması gerekiyor. Sizi kitap okurken görürse, evdeki kütüphane, onun ulaşabileceği ve görebileceği bir yerde olursa, kitapla dostlukları erken başlar.
Şimdi evimize yepyeni bir seri geldi küçük hanımlar için. Ben İpek Ongun kitaplarını zevkle okurken, artık benim kızlarım da İpek Ongun’un Maya’nın Günlüğü serisini okuyacaklar. Görsel olarak da çocukların ilgisini çeken, çok şık bir seri olmuş. Birlikte kitapçıya gitmekten zevk aldığınız çocuklarınız ya da çocuğunuz varsa, tavsiye edebileceğim bir seri. Ne mutlu okuyan anne, baba ve çocuklara…
yazan: Derya COŞKUNDENİZ
kaynak: www.posta.com.tr
Birkaç hafta önce, A Haber’de katıldığım Yaşasın Hafta Sonu programında, gerçekten çok az kişinin bildiği bir şey sordu Meltem İnan; “İkizlere hamileyken, onlara matematik öğrettiğiniz doğru mu?” Evet, doğru. Tam olarak matematik öğrettim denemez elbette ama matematiği sevsinler diye, onlara küçük dahiler için hazırlanmış İngilizce fizik deneyleri kitabından bölümler okurdum. Çocukluğumdan beri matematiği sevmemiş ve bu yüzden de matematikle arası hiç iyi olmamış biri olarak, istedim ki benim çocuklarım matematiği sevsinler. Sayılarla araları hep iyi olsun. Bunları düşünerek ve her şeyin anne karnında başladığına inanarak, onlara sayıları ve matematiği sevdirecek ne varsa yaptım hamileyken.
Sudoku denen sayılarla oynanan bulmacalardan tutun da, oturup çarpım tablosunu tekrar ezberlemeye kadar işi abarttım sevgili okur. Sonuçlarını da görmüyor değilim hani. Kızlarım, henüz konuşmayı sökmemişken, birden ona kadar tam bir yaşındayken sayabiliyorlardı. 1,5 yaşlarında, her ikisi de birer yap boz canavarına dönüştüler. Hatta Mavi, 3-4 ayrı yap bozu aynı anda yapabilecek kadar pratik ve analitik düşünmeyi başardı. Biz şimdilik 2,5 yaşındaki hallerini analiz edebiliyoruz. Umarım, kendime matematikle işkence yaptığım o saatler, kızlarıma bir fayda sağlayacak. İleride, matematikten korkmak ya da kaçmak yerine, onu çok sevip, eğlenceli taraflarını görecekler.
Rol model anne – baba olmalı
Kızlar doğduktan sonra matematik ve fizik kitaplarına veda ettim ama onlara kitap okumaktan hiç vazgeçmedim. Kızlar 2,5 aylıkken gittiğimiz yazlığımızda, yanımıza kitap almayı unuttuğumuzu fark ettiğim zaman, evdeki kütüphaneden seçtiğim Yaşar Kemal’in İnce Memed’ini okudum kızlarıma. Ben kitap okurken, öyle güzel dinlerlerdi ki, bir süre sonra da uykuya dalarlardı.
Eğer bir çocuk, anne ve babasını kitap okurken görmüyorsa, siz ona istediğiniz kadar kitap okuması için baskı yapın, sonuç sizin istediğiniz gibi olmayabilir. Evde kitaplarla dolu bir kütüphane görmüyorsa, sizinle kitapçı gezmekten zevk almayabilir. Önce, anne ve babanın, çocuğuna rol model olması gerekiyor. Sizi kitap okurken görürse, evdeki kütüphane, onun ulaşabileceği ve görebileceği bir yerde olursa, kitapla dostlukları erken başlar.
Şimdi evimize yepyeni bir seri geldi küçük hanımlar için. Ben İpek Ongun kitaplarını zevkle okurken, artık benim kızlarım da İpek Ongun’un Maya’nın Günlüğü serisini okuyacaklar. Görsel olarak da çocukların ilgisini çeken, çok şık bir seri olmuş. Birlikte kitapçıya gitmekten zevk aldığınız çocuklarınız ya da çocuğunuz varsa, tavsiye edebileceğim bir seri. Ne mutlu okuyan anne, baba ve çocuklara…
yazan: Derya COŞKUNDENİZ
kaynak: www.posta.com.tr
