Büyüdük..

[crt]

**************

[size=15pt]BÜYÜDÜK!

Küçücük mutluluklarımız vardı bizim..
Daracık sokaklarda koştururken, sırtımızdan akan terlerimizle yaşadığımız heyecanımız vardı. Masumane yarışlarımız vardı kendi aramızda; en iyi penaltı atan, ağacın en yüksek dalına çıkan, ilk balığı tutan, en uzaktaki misketi vuran... Küçük tatlardan aldığımız büyük hazlar vardı. Oyun arası yediğimiz bir dilim yağlı reçelli ekmek, dalından koparılmış iri bir can erik, kızarmaya başlamış kayısı ve en el değmemiş dalında kendisine ulaşmamızı bekleyen o tek tane

karadutun mayhoşluğu... Küçücük mutluluklarımız vardı bizim... Daracık sokaklarda bahçe duvarlarından dışarıya arsızca taşan çiçekler vardı. Duvarları saran sarmaşıklar, havuz kenarlarında akşamsefaları. Evlerin camlarından içeriye bile baş uzatıp koku bırakan hanımelileri. Pencerelere konup günaydın diyen kuşlar, yemek kokularına gelip bahçede miyavlayan kediler vardı. Evlerin önünde kimi zaman çay içip laflayan, kimi zaman ateşe oturmuş kocaman kazanlarda çamaşır kaynatan, kimi zaman da yine odun ateşindeki sacta yufka-etli ekmek-bazlama yapan mis kokulu annelerimiz vardı.
Annelerimizin kokusuna karışan közde patates, biber, patlıcan kokuları... Küçücük mutluluklarımız vardı bizim...
Daracık sokaklarda küçüktük, umutlarımız küçüktü, ulaşılmaz değildi. Dar sokaklardaki dar evlerimizde, dar imkânlarla geçinmeye çalışıyorduk. Ama mutluyduk...
Sonra birdenbire büyüdü her şey!..
Ne oldu, neden oldu, nasıl oldu belli değil; ama önce bedenlerimiz büyüdü...
Sonra evlerimiz büyüdü, eşyalarımız büyüdü, sınırlarımız büyüdü...
İşyerlerimiz büyüdü, isimlerimiz büyüdü, gelirlerimiz büyüdü... Önce yetim, sonra öksüz kaldık ve etrafımızdaki boşluk büyüdü...
Her şey büyüdü etrafımızda; fakat mutluluğu büyütemedik, huzuru büyütemedik.
Ve bizler, küçüldük!
(alıntı)

 

[crt]

"Biz büyüdük kirlendi dünya..
Bütün renkler hızla kirleniyordu önceliği beyaza verdiler.."

 

[aslı melis]

ogün şanlısoy-büyüdük aniden

eskiden neşemiz vardı
gülümserdik hergün
uzaktaydı hüzün
hayallerimiz vardı
uçurtmalar geçen içinden
cumartesi öğlen
boyalarımızla oynardık
rengarenkti herşey
karanlığı boyardık

ve birden büyüdük aniden
ve birden küçüldü hayaller

büyüdükte sanki ne oldu
çocukluğu unuttuk yalanlara boğulduk
büyüdükte sanki ne oldu
umutları kuruttuk savaşta vurulduk
büyüdük aniden
büyüdük aniden

koşardık bayırlarda
ağaç evler kurardık
bedavaydı çiçekler taçlar yapardık
düşsek bile olsun
yeniden kalkardık
acıtmazdı hayat

ve birden büyüdük aniden
ve birden küçüldü hayaller

büyüdükte sanki ne oldu
çocukluğu unuttuk yalanlara boğulduk
büydükte sanki ne oldu
umutları kuruttuk savaşta vurulduk
büyüdük aniden
büyüdük aniden

ve birden büyüdük aniden
ve birden küçüldü hayaller
ve birden uzaklaştı gökyüzü
ve birden gömüldük dertlere

büyüdükte sanki ne oldu
çocukluğu unuttuk yalanlara boğulduk
büyüdükte sanki ne oldu
umutları kuruttuk savaşta vurulduk
büyüdük aniden
büyüdük aniden
büyüdük aniden
küçüldü dünyamız...

 

[prenses35]

" Küçücük mutluluklarımız vardı bizim... "

küçücük mutluluklarımız vardı,mutluluğu daha büyük şeylerde arayalı o küçücük tatlı mutluluklarımızı da kaybettik...

 

[prenses35]

Her şey büyüdü etrafımızda; fakat mutluluğu büyütemedik, huzuru büyütemedik.
Ve bizler, küçüldük!

büyütemedik,çünkü kıymet bilmedik,yanımızda olanların hep yanımızda kalacakalrını sandık,zamanı sonsuz sandık,
büyümeye çalıştıkça küçüldük..

 

[prenses35]

Acı veriyor bugünü yaşamak, bilseydim büyümezdim.
Vefa var, sadakat gerçek ve aşk müspet sanırdım
Kapılarımı her çalana açardım da, her kapıyı utanmadan ben çalardım.
Tek başıma kaldım bu koca denizde, tek kürekli bir sandalda.
İşte bir zamanlar ben böyleydim.
Büyüdüm, öğrendim. Böyle değilmiş.
Bilseydim büyümezdim, çünkü büyümesem bilmezdim.

 

[crt]

Sanki büyüdükte ne oldu ..?
Zaman değil ama ne yazı ki birgün kalbimin duracağını düşünmek öyle acı veriyor ki ..'
Tekrar çocuk olabilmeyi dahi göze alamıyorum..

 

[prenses35]

Sanki büyüdükte ne oldu ..?
Zaman değil ama ne yazı ki birgün kalbimin duracağını düşünmek öyle acı veriyor ki ..'
Tekrar çocuk olabilmeyi dahi göze alamıyorum..

büyüdükçe hayatın gerçek yüzünü gördük,gerçeklerin de ne kadar acı olduğunu anladık..
yaşayarak anladık çoğu şeyi ama anlamadan yaşamak nasıl olurdu...
mesela çocukların dünyadan haberleri bile yok,istediklerini yapabiliyorlar ne güzel ama biz büyüdükçe sınırlandırılmaları gördük,her istediğimizin olmadığını gördük,zorlukları gördük,bazen gülmeyi bile unuttuk..

ayrıca yaşamayı bilmeyenler ölmekten korkar...

 

[crt]

 Sevgili Prenses
Evet   saf-masum bir çocuğun zorluklara direnebilmesi ,yaşayabilmesi için mutlaka büyümesi gerekiyor.. Dünya öyle kirlendiki aksi takdirde çabuk harcar insanı..
Yaşamın tadını çıkartabilmek ve düzgün bir hayat sürmek için çabalayıp duruyoruz ama ..
Yine de iç güdüsel olarak ölümden korkmuyorum diyen varsa kocaman bir yalan söylüyorki bunun asla ve asla  mümkün olmadığını düşünüyorum..

 

[ebruliyn]

Küçüktüm ama hayallerim büyüktü,büyüdüm ama gittikçe hayallerim küçüldü.Hayatı tanımak,gerçeklerle yüzleşmek bu olsa gerek :