S
su perisi
Kullanıcı
- 4 Ocak 2007
- En iyi cevaplar
- 0
- 0
Hepimiz çocuktuk bir zamanlar siz anneniz babanız hatta dedeniz bile ama Biz ;
Öyle sağlıklı ve hijyenik bebek bezleriyle değil annemizin sırtında büyüdük…Bebek arabamız olmadı hiçbir zaman…
O zamanlar bizim için öyle güvenlikli kasklar filan yoktu biz bisikleti kasksiz bindik..
Kimi zaman düştük kimi zaman dizimizi yaraladık fakat yine de mutluyduk..
Kendi düşen ağlamazdı..
Gideceğimiz bir yer oldugu zaman yanımızda ailemiz değil de yanımızda her zaman olan ve en çok vakit geçirdigimiz arkadaşlarımız oldu..
Tornetlerimiz vardı. Onlari bir araba gibi kullanırdık..
Mahallenin en güzel kızını ayarlamak için sokagın basındakı yokuştan aşagı surat yaparcasına kayardık…
Halbukisi o zamanların en güzel kızı ayla Dilara filan degildi…
Ayşe”ydi Fatma”ydi..
Eskiden bütün çeşmelerımız açıktı..
Okulun çeşmesinden az su içmezdik…
Hemde aynı şişeden içtikten sonra da hiçbirimize bir şey olmadı Allah”a şükür..
Ve bazen bisikletimizin freni patladıgında korkar babamıza söyleyemezdik…
Fren niyetine ayagımızı arkaya atar ayakkabıyı da yırtardık…
Sıkıntılarımız oldu bizim hiç kimseye ihtiyacımız yoktu bizim..
Herşeyimizi paylaşırdık iyisiyle kötüsüyle…
Akşam ezanı okunana kadar mühletimiz vardı....
Arka gecekonduda kalan kezban teyzenin eriklerini yerdik çogu zaman…
Kayısıları olgunlaşınca onlarada dalardık…
Akşam olunca bu seferde kadının kocası bizim eve dalardı..
Kapının önünde misket oynadık…Taki yütülene kadar..
Saatin kaç oldugu fark etmezdi..
Kimse ulaşamazdı bize o zamanlar cep telefonlarımız yoktu..
Kafamız rahattı kontör derdimiz hiç yoktu...İnternet kafeymiş çet odasıyımış ı ı
Akşamları çöp dökecegim ayagına az kandırmadık annelerimizi…O saklambaç…
o kayış ve o simiiiiii nin tadını veremedi hiç kimse şimdiye kadar…
O zamanlar kimse koleje gitmezdi… özel liseler de yoktu dolayisiyla…
İlkokulu bitirip taksici olmak hayallerimiz vardı bizim…
Evet biz cocuktuk ve tüm yoksunluklarımaza ragmen mutluyduk…
Öyle sağlıklı ve hijyenik bebek bezleriyle değil annemizin sırtında büyüdük…Bebek arabamız olmadı hiçbir zaman…
O zamanlar bizim için öyle güvenlikli kasklar filan yoktu biz bisikleti kasksiz bindik..
Kimi zaman düştük kimi zaman dizimizi yaraladık fakat yine de mutluyduk..
Kendi düşen ağlamazdı..
Gideceğimiz bir yer oldugu zaman yanımızda ailemiz değil de yanımızda her zaman olan ve en çok vakit geçirdigimiz arkadaşlarımız oldu..
Tornetlerimiz vardı. Onlari bir araba gibi kullanırdık..
Mahallenin en güzel kızını ayarlamak için sokagın basındakı yokuştan aşagı surat yaparcasına kayardık…
Halbukisi o zamanların en güzel kızı ayla Dilara filan degildi…
Ayşe”ydi Fatma”ydi..
Eskiden bütün çeşmelerımız açıktı..
Okulun çeşmesinden az su içmezdik…
Hemde aynı şişeden içtikten sonra da hiçbirimize bir şey olmadı Allah”a şükür..
Ve bazen bisikletimizin freni patladıgında korkar babamıza söyleyemezdik…
Fren niyetine ayagımızı arkaya atar ayakkabıyı da yırtardık…
Sıkıntılarımız oldu bizim hiç kimseye ihtiyacımız yoktu bizim..
Herşeyimizi paylaşırdık iyisiyle kötüsüyle…
Akşam ezanı okunana kadar mühletimiz vardı....
Arka gecekonduda kalan kezban teyzenin eriklerini yerdik çogu zaman…
Kayısıları olgunlaşınca onlarada dalardık…
Akşam olunca bu seferde kadının kocası bizim eve dalardı..
Kapının önünde misket oynadık…Taki yütülene kadar..
Saatin kaç oldugu fark etmezdi..
Kimse ulaşamazdı bize o zamanlar cep telefonlarımız yoktu..
Kafamız rahattı kontör derdimiz hiç yoktu...İnternet kafeymiş çet odasıyımış ı ı
Akşamları çöp dökecegim ayagına az kandırmadık annelerimizi…O saklambaç…
o kayış ve o simiiiiii nin tadını veremedi hiç kimse şimdiye kadar…
O zamanlar kimse koleje gitmezdi… özel liseler de yoktu dolayisiyla…
İlkokulu bitirip taksici olmak hayallerimiz vardı bizim…
Evet biz cocuktuk ve tüm yoksunluklarımaza ragmen mutluyduk…
__________________