Ben Büyüyünce Mafya Babası Olacağım..

Konu hakkında bilgilendirme

Konu Hakkında Merhaba, tarihinde Serbest Kürsü kategorisinde crt tarafından oluşturulan Ben Büyüyünce Mafya Babası Olacağım.. başlıklı konuyu okuyorsunuz. Bu konu şimdiye dek 3,934 kez görüntülenmiş, 3 yorum ve 0 tepki puanı almıştır...
Kategori Adı Serbest Kürsü
Konu Başlığı Ben Büyüyünce Mafya Babası Olacağım..
Konbuyu başlatan crt
Başlangıç tarihi
Cevaplar
Görüntüleme
İlk mesaj tepki puanı
Son Mesaj Yazan saniye
crt

crt

Kullanıcı
11 Eyl 2009
En iyi cevaplar
0
38
İstanbul







*****************
Ben Büyüyünce Mafya Babası Olacağım..

10 bini aşkın çocuğun sokaklarda çalıştığı Diyarbakır'da, miniklerin düşleri kitap oldu. Kitaba yansıtılan hayaller ise yürek burkucuydu

Diyarbakır'da sokakta çalışan çocuklar, özlem ve hayallerini 'Düşler ve Sokak' adlı bir kitapta anlattı.

75. Yıl Çocuk ve Gençlik Merkezi Proje Koordinatörü Sosyal Hizmetler Uzmanı İrfan Polat, 30 çocuğun hikâyesinin yer aldığı kitabın, İstanbul Rafineri Reklamcılık ve VTR Yapım Yönetim Şirketi'nin sponsorluğunda, 3 bin adet basılacağını kaydetti.

Çocuklarsa, hayat ve düşlerini şöyle anlattı:

B.K. (13): Babamı hiç tanımıyorum, biz küçükken ölmüş. Kardeşlerime yemek götürmek için ayakkabı boyacılığı yapıyorum. Diğer çocuklara bakıyorum, onlar geziyor ve babalarının onlara para verdiklerini anlatıyor. Ama benim babam bana hiç para vermedi. Okulumu bitirince mafya babası olacağım. Kötü değil, iyi mafya babası olacağım. Bütün fakir çocukların babası olacağım.

A.T. (12): Devlet fakirlere yardım etsin, çocukların sokaklarda çalışmasını engellesin. Resim yapmayı öğretsin. Çocuklara bisiklet, top alsın. Bana da bisiklet alsın. Çünkü benim en sevdiğim araç bisiklet. Ama zenginlere bisiklet almasın, çünkü onların parası var.

M.K. (14): Çocuklar parklarda oynuyor ama ben oynayamıyorum. Onlar tatilde, ben gidemiyorum. Sakın bize sormayın 'Niye sokakta çalışıyorsunuz?' diye. Çünkü biz bilmiyoruz. Siz bizim büyüklerimizsiniz, daha iyi bilirsiniz.

A.G. (9): Ben cennete gitmek istiyorum. Orada kuşlar, kelebekler, güzel çiçekler mis gibi kokuyor. Orada elma, portakal, muz, kivi ve her türlü meyveyi yemek istiyorum. Bisikletim olmasını istiyorum. Güzel masallar okumak isterim. Boyacılık işini artık hiç yapmak istemiyorum. Oturup dinlenmek, orada güzelce yatıp uyumak istiyorum. Kitaplar okumak, doktor olmak istiyorum. Dışarıda kar yağıyor, üşüyorum.

M.(10): Çocuklar mahallede oynarken, dolaşırken ben ayakkabı boyamak istemiyorum. Onlardan ne farkım var? Hayal kurmaya çalışıyorum, ama hayallerimin gerçek olmayacağını biliyorum.

B.G. (11): Soğuk kış geceleri sokakta mendil satmak zorundayım. Ailemin zengin olmasını istiyorum. Çok değil, normal zengin.

A.T. (14): Devletten, bir gün suç batağına düşen insanların yarısından fazlasının sokak çocukları olduğunu unutmamasını, onların iyi bir eğitim almasını istiyorum.

Milliyet
 
crt

crt

Kullanıcı
11 Eyl 2009
En iyi cevaplar
0
38
İstanbul


"Çocuklar...çocuklar,
yeryüzünün sevda gülleri.
yaşamı anlamlandıran güzeller,
sarısı, beyazı, siyahı ve esmeriyle,
dağda, ovada, adada, sokakta;
ister aç, ister tok,
ister oyuncaklı, ister oyuncaksız,
ister evsiz,
ya da yurtsuz;
hepsi ...ama hepsi,
özgür çiçekleridir, sevgi bahçesinin,
yalnız değilller,
yalnız olmadıklarını biliyorlar,
çünkü gülücükleri aynı, umutları aynı, sevdaları aynı...

zeytin gözlü, boncuk gözlü,
ne güzel gülüyorlar...
gülücükleri;
sevgi dolu, huzur dolu, umut dolu...
barış, kardeşlik ve aşk dolu,
umudun, hayallerin ve sevginin mimarları...

çocuklar...
ipek sarısı,
kömür siyahı,
kıvır kıvır saçlarıyla,
yeryüzünün küçük ama zeki insanları...
yasaksız, yalansız ve savaşsız ,
eğitime değil, öğrenime koşanlar,
merak eden ve soran,
bakır tellerin değil, fiber optik,
abaküsün değil , sibernetiğin,
klavyenin insanları...
bilgi çağının tomurcukları,
tek silahları; gülücükleri...

adları ne olursa olsun,
nerede oturuyor oldukları,
renkleri, cinsiyetleri önemli değil;
çünkü onlar aynı dili konuşur,
gamzelerinde aynı çiçek,
gözlerindeki ışık aynı;
yasaksız, yalansız, savaşsız,
sevgi dolu, aşk dolu, umut dolu...

bütün çocuklar kardeştir,
aynı kaderi paylaşır,
aynı acılara ağlar,
aynı sevinçlere güler,
filler tepişirken ezilen onlar,
soygun düzenlerinde aç kalan ,
savaşlarda ölen,
hastalıklarda en çok kırılan onlar.
belki de bundandır,
çocuklar,
kavgayı, savaşı sevmezler...
hamasi nutuklar onları etkilemez,
ama havada taklabaz bir güvercin,
evde sırnaşık bir kedi,
sokakta sevimli bir köpek,
gülücük yağdırır o küçücük yüzlerine,
sevgiyle parlatır gözlerini,
siyahın, beyazın, sarının ve esmerin,
çünkü bütün çocuklar kardeştir...

kimisi sokakta,
kimisi sırça köşkte,
kiminin anasütünden başka lüksü olmasa bile,
gülücükleri ortak,
gözlerindeki ışık aynı ;
kelebekler gibi özgür,
yunuslar gibi duyarlı,
fırat gibi coşkulu ve yürekli...

çocuklar!..
ne olur hep öyle kalın...
kendinize benzeyin,
bize değil.."

(alıntı)



Çocukların vatanı olmaz ..
Onların yeri sıcak bir yuvada anne-babasının yanı .. Düşlerini gerçekleştirebilecekleri  okul sıralarıdır..
 
Üst