DeryaDer
Derya Karacan
Moderatör
Çocuğun gelişmesinde ve yetişmesinde anne kadar baba da önemlidir. Bazı durumlarda baba anneyi geride bırakabiliyor. Bu durum ise çocuğun babaya karşı yaklaşımından kaynaklanıyor. Babanın anne karnındayken bebekle konuşması eşine destek olması bebeğin fiziksel ve ruhsal gelişiminde olumlu katkı sağlamaktadır. Anneler genelde çocukların öz bakım becerilerini kendileri yerine getirene kadar çocuklarının bakımını yapar. Anne çocuğun fiziksel ihtiyaçlarını karşılarken babalarda çocuklarıyla oyun oynar çocuklarıyla vakit geçirir. İşte bundan dolayıdır ki çocuk babaya kendini daha yakın hisseder. Bu durumda babaların, çocukların zeka gelişiminde ve sosyalleşmelerinde önemli bir yere sahip olduklarını söylemek doğru olur. Sadece anne değil babanın da çocuğun öz bakım becerilerini yerine getirmede anneye yardımcı olması çocukla daha yakın ilişki kurmasını sağlar.
Baba çocuk ilişkisi yakın zamana kadar geleneklerimizin etkisiyle babanın büyükler yanında çocuğunu sevmesi bırakın öz bakımını yapmayı, çocuğuna dokunması bile ayıp karşılanırdı. Ancak bu durumun günümüzde kırıldığını, en az anne kadar babanın da çocuğuyla ilgilendiğini görmekteyiz. Yakın çevremizde de birçok örnek bulunmaktadır.
Geçen gün yürüyüşe çıktığımda yolumun üstündeki bir ATM’ de tahminimce dört yaşlarında olan çocuğuna babasının parmaklarını tutarak işlem yaptırması çok güzel bir davranıştı. Onlara belli etmeden çocuğun yüzündeki ifadeyi görmek için usulca yanlarına yaklaştım. Çocuğun mutluluğunu görmeniz lazımdı. Aynı günün akşamında bir yarışma programında sanki bu çocuğun büyümüş halini gösterircesine yarışmacı olan çocuk ve desteklemek amacıyla oğlu için programa katılan baba arasında geçen konuşma şöyleydi. Çocuk, dünyanın en kral babası benim babamdır. Babanın çocuğunun sözlerine karşılık verdiği cevap ise o benim parçam, dostum, sırdaşım her şeyim. Bu konuşma sonrasında babasından duyduklarıyla duruşundan tutun da bakışına kadar bir anda çocuğun özgüveni katlandıkça katlandı. Bu konuşma öncesinde yarışmaya katılan bu çocukta gözlemlediğim en önemli şey, kendini çok iyi ifade etmesi, duruşu özgüveni ve çevresine bakışlarıyla sevgi saçmasıydı.
Bu iki yaşanmış örnek olay sonucunda varılacak nokta şudur; çocuklar babalarından maddi ihtiyaçlarını karşılamayı değil babalarınca çok sevilmeyi ve bu sevgiyi yaşamayı ister.
yazan: F. Derya KARACAN
kaynak: www.deryakaracan.com
Baba çocuk ilişkisi yakın zamana kadar geleneklerimizin etkisiyle babanın büyükler yanında çocuğunu sevmesi bırakın öz bakımını yapmayı, çocuğuna dokunması bile ayıp karşılanırdı. Ancak bu durumun günümüzde kırıldığını, en az anne kadar babanın da çocuğuyla ilgilendiğini görmekteyiz. Yakın çevremizde de birçok örnek bulunmaktadır.
Geçen gün yürüyüşe çıktığımda yolumun üstündeki bir ATM’ de tahminimce dört yaşlarında olan çocuğuna babasının parmaklarını tutarak işlem yaptırması çok güzel bir davranıştı. Onlara belli etmeden çocuğun yüzündeki ifadeyi görmek için usulca yanlarına yaklaştım. Çocuğun mutluluğunu görmeniz lazımdı. Aynı günün akşamında bir yarışma programında sanki bu çocuğun büyümüş halini gösterircesine yarışmacı olan çocuk ve desteklemek amacıyla oğlu için programa katılan baba arasında geçen konuşma şöyleydi. Çocuk, dünyanın en kral babası benim babamdır. Babanın çocuğunun sözlerine karşılık verdiği cevap ise o benim parçam, dostum, sırdaşım her şeyim. Bu konuşma sonrasında babasından duyduklarıyla duruşundan tutun da bakışına kadar bir anda çocuğun özgüveni katlandıkça katlandı. Bu konuşma öncesinde yarışmaya katılan bu çocukta gözlemlediğim en önemli şey, kendini çok iyi ifade etmesi, duruşu özgüveni ve çevresine bakışlarıyla sevgi saçmasıydı.
Bu iki yaşanmış örnek olay sonucunda varılacak nokta şudur; çocuklar babalarından maddi ihtiyaçlarını karşılamayı değil babalarınca çok sevilmeyi ve bu sevgiyi yaşamayı ister.
yazan: F. Derya KARACAN
kaynak: www.deryakaracan.com
