SAHİBİNİ ARAYAN MEKTUPLAR SERİSİ-1(ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN)
Canımın Tanesi..
Ne vakit sesin sesime değse rüzgarda üşüyen bir yaprak gibi titriyorum.
İçimden ismini tekrarlıyorum kerelerce...
Belki beni hissedersin diye...
Yoksun...Cok uzaklardasın..
Ulaşılmazlığın sınırı duruyor aramızda.
Bizden evvelkilerin çizdiği anlaşılmaz kuralların sınırı.
İçimizde birbirine kavuşmak için can atan nehirler besliyoruz seninle...
Ama aynı denize varmıyor yollarımız..
Varamıyor sevgili...
Yüzümü kuzey rüzgarlarına dönüyorum hep..
Neden mi?
Sana değen rüzgarlar benim de tenime değsin diye..
Ve bulutlarla yağmur yolluyorum sana dudağına düşsünler diye..
Çünkü ben yağmur oluyorum seni her düşündüğümde!
Sensizlik aşılmaz duvarlar gibi örüyor dört yanımı.
Sessiz çığlıklar atıyorum ....Kimseler duymuyor..
Bir ben duyuyorum..
Kanatsız bir kuş oluyorum yokluğunda...
Köksüz bir ağaç..
Ne sana uçabiliyorum ne de sana varıyor köklerim.
Birlikte tükenecek bir ömre sahip değiliz..
Ayrı ayrı yaşlanacağız seninle...
Düşlerimizde büyüteceğiz bu aşkı..
Asla eskiyip tükenmeyecek.
Çünkü düşler dokunulmazdır!
Yağmur Tanesi
Kimdi O? Yanindaki kimdi? Ne konusuyordunuz?
Iste buna dayanamam.Kahrolurum.
Dün gece ne yaptin?Nereye gittin?Ah otursaydin beni düsünseydin ya...
Eglenebildin mi bari?
Yatarken ne okudun? Sonra iyi uyuyabildin mi?
Rüyanda neler gordun? Söylesene...
Anladim artik beni sevmiyorsun. Sevdigini sanmakla yanilmisim.
Zaten cirkin bir adamim ben,sinirliyim,kiskancim,fazla hisliyim.
Daima beni sevecegini düsünmemeliydim.Sucluyum.
Kendimi sevgilerimin bencilliginden kurtaramadim.
Zayif bencil bir adamim öyleyse.
Sonra yalanciyim,iki yüzlüyüm.Seninle konusrken seninle yatmayi dusunuyorum.
Sevgiyle ellerini tuttugum zaman kalcalarini tutuyorum,bilmiyorsun.
Kendime gore hesaplarim var benim.Yanimda olman gurur veriyor,sevinc veriyor bana.
Fakat sana kimse bakmasin istiyorum,kimse konusmasin seninle.
Hep benim ol,durmadan benim ol.
Günün her saatinde ve ölünceye kadar benim ol.
Beni seviyor musun? Evet mi?
Oyleyse soyle.Kimdi O? Yanindaki kimdi? Nereye gidiyordunuz?
Seven zalimdir biliyorsun,ask egoisttir.
Sen zalim olma. Anlamiyorsun,anlamiyorsun...Biraz anla beni.
Sana sitem etmeyecegim artik.Butun suc benim.Seni bu kadar sevmemeliydim.
Su köhne ve utanmaz dünyada ne bir kimse bu kadar sevilmeye deger
ne de bir kimsenin bu kadar sevmeye hakki var.
Kendimizi ne saniyoruz? Biz neyiz ki? Sus,cevap verme. Teselliye ihtiyacim yok.
Seni bu kadar sevmenin cezasini kendime ödetecegim.
Göreceksin.
Ergec beni affedeceksin. Bir sey beklemeden,bir sey istemeden affedceksin.
Sevgin seni oraya goturecek.
Duse kalka ilerleyecegin yollarda,taslar kanatacak ayaklarini.
Issiz karanlik ormanlardan gececeksin yapayalniz.
Sonra bir bataklik baslayacak gozun alabildigine.
Omuzlarina kadar yapiskan camurlara saplanacaksin.
Durmadan yagmur yagacak ustune,iliklerine kadar islanacaksin,usuyeceksin.
Ahtapot elleri gibi uzun,pis sarmasiklar dolanacak ayak bileklerine.
Dort yaninda kara bataklik kuslari donecek ciglik cigliga.
Gecmis zamani dusuneceksin.O bir daha yasanilmaz gunleri,geceleri dusuneceksin.
Batakligin son buldugu yerde zift gibi koyu bir gece baslayacak gecmis gecelere benzemeyen..
Yuruyeceksin,agir agir ilerleyeceksin zamanin ve gecenin ortasinda.
Keskin bir ruzgar cikacak,merhametsiz kirbaclar gibi parcalayacak yuzunu.
Sonra bir dag yamacina varacaksin,bitkin ve perisan...
Uzaklarda ciliz bir isik goreceksin.Sen yaklastikca buyuyecek,sicak kollariyla saracak seni.
Fakat sen o isigin oldugu yere hic bir zaman varamayacaksin ve bu gercegi anladigin anda yikilacaksin.
Iste o zaman beni dusuneceksin,cektiklerimi,senin icin katlandigim seyleri dusuneceksin.
Bulutlar dagilacak.
Seni nasil sevdigimi,yucelestirdigimi,nasil o ulasilmaz isik haline getirdigimi
birer birer anlayacaksin.
Onun icin beni affet demeyecegim sana.Ergec anlayacak ve affedeceksin.Bunu biliyorum.
Karsilasmamiz kaderdi belki.
Aci cektigimiz ciledir,bizi birbirimize yakinlastiran,o korkunc umitsizlikler,buyuk caresizliklerdir.
Acilarimizi yitirmeyelim.
Ü.Yaşar Oğuzcan
Ilk defa goz goze geldigimiz ani hatirliyor musun?
Kacamak bir bulusmasiydi gozlerimizn.seni istiyordum,biliyordun...
Bakislarin duygulu,anlayisli,ozlemliydi zaman zaman.
Bakislarin bir sarki soyluyordu hic bilmedigim.Seni dinliyordum,bakislarini dinliyordum.
Dag basinda apansiz karsima cikan bir pinardi sanki gozlerin.
Egilip su icmek istiyordum kirpiklerinin arasindan.
Icimde yaktigin atesi sondurmek istiyordum.
Ama o ates gitgide buyudu iste!Simdi de sen yan artik,benim yanacak yerim kalmadi.
Inanamiyorum sen var misin?Inanamiyorum bir turlu.Tuttugum ellerin mi?
Optugum dudaklarin mi?Kimbilir?Belki de yoksun ben bir ruya goruyorum,biraz sonra uyanacagim.
Hersey ansizin silinecek.Ne saclarin kalacak ortalikta,ne gozlerin.
Yine kahredici yalnizligima donecegim.Biraz daha yikilmis,biraz daha sensiz.
O gun ilk defa seni gordum.Dusun sen dunyaya geleli beri kac yil gecmis aradan.
Dusun ne kadar cok ozlemisim seni?Oyleyse hic gitme ne olur?Verecegin her kedere raziyim.
Acilarin en buyugunu sen tattir bana,zehirlerin en siddetlisini senin elinden iceyim.Ama gitme ne olur?
Dudaklarim kurumustu,icim yaniyordu.Suya hasret kurumus bir ot gibiydim.
Yagmur olup yagdin ustume yeserdim,filizlendim.
Sonra gunes oldun,hayat verdin bana,koku verdin,renk verdin.
Simdi birakip gidersen bir daha ve son defa yine kuruyacagim,dagilip toz olacagim anliyor musun?
Cunku senden sonra kimse gelmeyecek,biliyorum.
Kimseler calmayacak kapimi.
Gidersen beni bana mahkum edeceksin,keske olsem diyecegim o zaman,keske olsem!
Simdi sendeyim,seninleyim,seni yasiyorum.Beni bana birakma!
Senden bir parcayim artik,belki de bastan basa sen oldum farkinda degilsin.Beni bana birakma!
Sen oldugun icin mutluyum.Sen oldugum icin de.Istersen ben olma.
Hic benim olma.Ama birakma beni ne olur?
Beni bana birakma!
Ü.Yaşar Oguzcan