acının tairifi

  • Konbuyu başlatan çakır
  • Başlangıç tarihi

Konu hakkında bilgilendirme

Konu Hakkında Merhaba, tarihinde Edebiyat kategorisinde çakır tarafından oluşturulan acının tairifi başlıklı konuyu okuyorsunuz. Bu konu şimdiye dek 2,530 kez görüntülenmiş, 0 yorum ve 0 tepki puanı almıştır...
Kategori Adı Edebiyat
Konu Başlığı acının tairifi
Konbuyu başlatan çakır
Başlangıç tarihi
Cevaplar
Görüntüleme
İlk mesaj tepki puanı
Son Mesaj Yazan çakır
Ç

çakır

Kullanıcı
22 Eki 2007
En iyi cevaplar
0
0
samsun
O na ithaf edilmiştir....
Yaşadıklarımdan......

Aynı odadaydık... seslerimiz bu küçük odanın duvarlarından tekrar bize dönüyordu. Vakit gece, tarih O gündü... tüm oyunlar, kur yapmalar, konserler, filmler, şarkılar, şiirler, gönderilen kontürler, sabah börekçide birlikte yenen kahvaltılar, seni seviyorumlar, kim daha çok seviyorlar, alınan küçük hediyeler,görünen rüyalar....işte hepsi bitmişti ...
şimdi sadece aynı odaydık.... bu küçük odada, kendi küçük ellerimizle yarattığımız büyük sevgimiz işte karşımızdaydı, bize gülümsüyordu... hava soğuk sevgimiz sıcaktı...ve bu sıcaklık aynı odada çıplak bırakmıştı bizi...küçük bir öpücükle başlamıştı herşey....
İşte taptığım kadınım karşımdaydı ne kadar güzeldi....” muhteşem “ kelimesi bir insana bu kadar yakışabilirmiydi? sanki bir ışık demetinin içindeydi,
bana bakıyordu, gözlerini gördüm....daha önce görmediğim her yeriyle beraber gözlerini gördüm... kaç asır geçti o gözlerin içinde bilmiyorum... o zamanlar “Sen ve Ben” yoktu “Biz” vardı sadece...taptığım kadınla tek vucut olmuştuk. Hiç kopmamak, ayrılmamak ömür boyu tek vucud yaşamak mümkün değildi. Bu gercek saatler sonra yakılan iki sigara ile odaya dağıldı.
Her şey çok güzeldi. Çok seviyordum O nu, karşısında kendimi bir köpek gibi hissediyordum. Söz vermiştim kendime O nu her yerde, her şeyde ne pahasına olursa olsun koruyacaktım. Söz vermiştim kendime sadakatin tanımı tekrar yazılacaktı sözlüklere....çalışmıyordum, tüm sevgimi gösterebilme işinden arda hiç zaman kalmıyordu. O benim azizemdi ...ve ben bu azize ile tek vücut olmuştum... sigaranın dumanıyla birlikte o nunla sevişmeye bile kıyamayacak kadar çok sevdiğimi anladım. Çünkü o benim kutsalımdı hiç kirlenmemeliyiydi, ben dahil hiçbir el ,hiçbir bakış değmemeliydi ona.... hiçbir kötü söz duymamalıydı, dünyadaki tüm güzellikler ona sunulmalıydı, başını gökyüzüne çevirdiğinde hava onun istediği gibi olmalıydı, tüm radyolarda onun istediği şarkılar çalmalı, tüm lokantalarda sevdiği yemekler olmalıydı....
“ sevişmeye kıyamıyacak kadar çok sevmek “... yeni bir kelime eklenmişti, aşk sözlüğüne...
asırlar değil günler geçmişti sadece, telefon çaldı.. arayan biriydi... bu birine O nun arakadaşı olmak ayrı bir anlam katıyordu. Biri dediki : “ O, burda ağlıyor, yolda kaldık”
arkadaşıyla yolda kalmışlardı... arkadaşıyla birlikte O , bir grup gençle tanışmıştı günler öncesinden.ve bu gençlerin evine gidip gelmişlerdi defalaraca.... o büyük evin içinde olanları düşünmek bile istemedim. Kulaklarım duyuyor beynim algılamak istemiyordu. Gençlerle eğlenmeye giderken aralarında tartışma çıkmış yol ortasında bırakılmıştı. Acının tarifi tekrar yapıldı ve işlendi tüm dünyanın sözlüklerine....
bakmaya dahi kıyamadığım azizem, benim verdiğim kıymete inat kendini pul etmişti birilerine....
acının tarifi tekrar yapıldı, yazıldı ansiklopedilere....
acının tarifi tekrar yapıldı....



(kalemimin köreldiğini hissediyorum.üzülüyorum.......)                                                                                                                                            ^^bunu bir  yerde okudum ılgımı cekti sizinle paylaşmak istedim.                                                           ^^ ALINTI^^
 
Üst