K
Kristal
50-60-70-80 Lİ YILLARDA MI BÜYÜDÜN….(NASIL OLDU DA HAYATTA KALMAYI BAŞARDIN)
1- Arabaların emniyet kemerleri, kafalıkları ve kesinlikle hava yastıkları yoktu.
2- Arka koltuklar tehlikeli değil de eğlenceliydi.
3- Bebek yatakları ve oyuncakları renkliydi yada en azından kurşunlu, zehirli maddelerle boyanmıştı.
4- Prizlerin, araba kapılarının, ilaç şişelerinin ve kimyasal ev temizleyicilerinin üzerinde çocuk kilidi yoktu….
5- Kasksız bisiklete biniliyordu.
6- Steril su şişelerinden değil de bahçe hortumundan yada muhtelif kaynaklardan su içiliyordu..
7- Oyun oynamaya çıkmanın tek şartı hava kararmadan eve dönmekti.
8- Cep telefonu yoktu kimse nerelerde gezdiğimizi bilmiyordu.
9- Okul öğle bitiyordu ve öğle yemeği için evimize geliyorduk.
10. Biri sürü yaramız, kırılmış dişimiz ve kırılmış kemiğimiz vardı, fakat hiçbir zaman birileri bu yüzden mahkemeye verilmiyordu….. Kendimizden başka kimse sorumlu değildi.
11- Bolca tatlılar,tereyağlı ekmekler yiyorduk, gerçek şekerli içecekler içiyorduk ve hiç kilo sorunumuz olmadı… Çünkü hep dışarıda oynardık aktif olarak.
12- Dört çocuk bir bardak limonatayı paylaşa biliyorduk. Ayni bardaktan içebiliyorduk ve bu yüzden kimse ölmüyordu.
13- Playstation, Nintendo 64, X boxes, Video Oyunlarımız, 99 kablolu kanalımız, Dolby surround, cep telefonumuz, bilgisayarımız, İnternet de cet odalarımız yoktu. Onun yerine Arkadaşlarımız vardı bolca.
14- Yürüyerek veya bisiklet ile uzakta oturan arkadaşlarımızı ziyaret edebiliyorduk. Kapıları çalıp hatta çalmadan eve girip onları oyuna çağırabiliyorduk
15- Evet dışarıda, o acımasız korkunç dünyada! Korumamız olmadan nasıl mümkün oluyordu bu?
16- Tek kale üzerine maç yapardık birileri takıma alınmadığında psikolojik travma oluşmuyordu. Yada dünyanın sonu gelmiyordu.
17- Bazı öğrenciler diğer öğrenciler gibi başarılı olamıyordu sınıfta da kalabiliyordu. Bu yüzden kimse psikologa veya pedagoğa gitmiyor veya gönderilmiyordu. Kimsede Dislexia, konsantrasyon sorunu veya hiperaktivite yoktu, basitçe o okul tekrarlıyordu.
18- Özgürlüğümüz, Üzüntülerimiz, Başarılarımız, Görevlerimiz vardı…. Bunlarla yaşamayı öğreniyorduk.
SORU: Nasıl olduda bunlara rağmen hayatta kalmayı başardık ve daha önemlisi kendi kişiliğimizi nasıl oldu da geliştirebildik?
